هوش مصنوعی ژن های عامل پارکینسون را شناسایی می کند
به گزارش سرگرمی کامپیوتری، تحلیل های ژنتیکی هوش مصنوعی، عوامل ژنتیکی مؤثر در بیماری پارکینسون و داروهای قابل استفاده مجدد را برای درمان بیماری پارکینسون شناسایی می کنند.
به گزارش سرگرمی کامپیوتری به نقل از ایسنا، محققان «مرکز ژنوم کلینیک کلیولند»(CCGC) با موفقیت از مدلهای ژنتیکی پیشرفته هوش مصنوعی برای تشخیص بیماری پارکینسون استفاده کردند. آنها عوامل ژنتیکی مؤثر در پیشروی بیماری و داروهای مورد تایید «سازمان غذا و داروی آمریکا»(FDA) را شناسایی نمودند که شاید بتوان از آنها برای درمان پارکینسون بهره برد.
به نقل از وبسایت رسمی مرکز ژنوم کلینیک کلیولند، محققان در این پروژه از نگاهی «زیست شناسی سیستم ها» استفاده کردند که از هوش مصنوعی برای ادغام و تحلیل اطلاعات متعدد به دست آمده از مجموعه داده های ژنتیکی، پروتئومی و دارویی بیماران بهره می برد تا به شناسایی الگوهایی بپردازد که امکان دارد با تحلیل یکی از داده ها قابل شناسایی نباشند.
دکتر «فیکسیونگ چنگ»(Feixiong Cheng)، مدیر مرکز ژنوم کلینیک کلیولند و سرپرست این پژوهش، یک متخصص برجسته در زمینه زیست شناسی سیستم هاست و چارچوب های هوش مصنوعی گوناگونی را برای شناسایی درمان های جدید بیماری آلزایمر بوجود آورده است.
دکتر «لیجون دو»(Lijun Dou)، پژوهشگر ارشد این پروژه اظهار داشت: بیماری پارکینسون دومین اختلال عصبی شایع بعد از زوال عقل است، اما ما راهی را برای متوقف ساختن یا کند کردن پیشروی آن نداریم. میلیونها نفر در سراسر دنیا با این بیماری زندگی می کنند. بهترین کاری که هم اکنون می توانیم انجام دهیم، مدیریت علایم به همان شکلی است که ظاهر می شوند. نیاز مبرم به ایجاد درمان های جدید برای بیماری پارکینسون وجود دارد.
دکتر دو تصریح کرد که ساخت ترکیباتی برای متوقف یا معکوس کردن پیشروی بیماری پارکینسون چالش برانگیز است، چونکه هنوز مشخص نشده که کدام یک از ژن های ما در صورت جهش به ایجاد علایم بیماری پارکینسون منجر می شوند. وی ادامه داد: خیلی از جهش های ژنتیکی شناخته شده در رابطه با بیماری پارکینسون در نواحی غیر رمزگذار DNA ما هستند، نه در ژن های واقعی. ما می دانیم که جهش های موجود در مناطق غیر رمزگذار به نوبه خود می توانند بر عملکرد ژن های متعدد تاثیر بگذارند، اما نمی دانیم که کدام یک از آنها بر بیماری پارکینسون تاثیر دارد.
محققان با استفاده از مدل هوش مصنوعی خود توانستند انواع ژنتیکی در رابطه با بیماری پارکینسون را به چندین DNA اختصاصی به دست آمده از مغز و پایگاه های داده بیان ژنتیکی ارتباط دهند. این کار به آنها امکان داد تا بدانند که کدام ژن خاص در مغز ما تحت تاثیر انواع نواحی غیر رمزگذار DNA قرار می گیرد. سپس محققان، یافته ها را با مجموعه داده های پروتئین و اینتراکتوم ترکیب کردند تا مشخص کنند که کدام یک از ژن های شناسایی شده هنگام جهش یافتن بر پروتئین های دیگر موجود در مغز ما تاثیر می گذارند. آنها چندین ژن بالقوه خطرناک مانند SNCA و LRRK2 را پیدا کردند که خیلی از آنها در صورت عدم تنظیم، به ایجاد التهاب در مغز ما منجر می شوند.
پرسش بعدی محققان این بود که آیا داروهای موجود در بازار را میتوان برای هدف قرار دادن ژن های شناسایی شده تغییر کاربری داد یا خیر. حتی بعد از کشف و ساخت داروهای موفق، به صورت میانگین ۱۵ سال آزمایش ایمنی دقیق ضروری است تا دارو تایید گردد.
دکتر چنگ اظهار داشت: اشخاصی که هم اکنون با بیماری پارکینسون زندگی می کنند، نمی توانند این مدت برای انتخابهای جدید منتظر بمانند، چونکه بیماری آنها درحال پیشروی است. اگر بتوانیم از داروهایی استفاده نماییم که هم اکنون توسط سازمان غذا و دارو تأیید شده اند و آنها را برای بیماری پارکینسون به کار ببریم، می توانیم زمان مورد نیاز را برای عرضه انتخابهای درمانی بیشتر به میزان قابل توجهی کاهش دهیم.
این پژوهش در مجله «npj Parkinson s Disease» به چاپ رسید.
منبع: pcfun.ir
این مطلب را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب